Życie blisko rodziny i natury
Izabel Rosa Pereira urodziła się 13 października 1910 roku w Caputira, w stanie Minas Gerais w Brazylii. Całe swoje życie spędziła w tej miejscowości, prowadząc skromne gospodarstwo i wychowując dwanaścioro dzieci. W lutym 2024 roku dziewięcioro z nich wciąż żyło.
Pereira była osobą głęboko przywiązaną do rodziny i tradycji. W wywiadach podkreślała, że najważniejsza była dla niej rodzina. Jej ulubione potrawy to wędzony boczek z kapustą i odrobiną fasoli. Jej codzienne życie upływało w rytmie natury i prostych przyjemności – praca w ogrodzie, spacery i wspólne posiłki z bliskimi.
Sekrety długowieczności
Izabel Rosa Pereira była nie tylko najstarszą Brazylijką, ale również jedną z najstarszych osób na świecie. W chwili śmierci zajmowała miejsce w rankingu czołowych superstulatków, co czyniło ją symbolem długowieczności i siły pokoleń.
Jej życie było przykładem starości z godnością – blisko ludzi, w codziennej prostocie, z silnym akcentem na więzi rodzinne. Historia Izabeli przypomina, że w długim życiu najważniejsze są relacje, poczucie wspólnoty i pielęgnowanie więzi międzypokoleniowych.
Po jej odejściu najstarszą żyjącą osobą w Brazylii została Yolanda Beltrão de Azevedo z Alagoas. Na świecie wciąż żyje kilka innych superstulatków, między innymi Ethel Caterham z Wielkiej Brytanii, Marie-Rose Tessier z Francji i Naomi Whitehead z USA. Ich historie pokazują, że długie życie może być pełne codziennych radości i bliskości z innymi.